Verwerkingsopdracht:

In verband met het boekenweekfestival zal de Biblioteca Nacional van Aruba een expositie houden op 20 oktober 2016.  De eregast onder de genodigden is Kader Abdolah, schrijver van  Het huis van de moskee. Alle studenten van V 4 en V 5 van het Colegio Arubano moeten deze opdracht voor een cijfer uitvoeren. Bovendien zullen de vijf beste werken een prijs ontvangen van de Biblioteca Nacional.

• Zoek minstens zes en maximaal 10 foto’s bij het boek het huis van de Moskee
• .Maak een fotocollage en schrijf hierbij een passage over delen uit het boek.  

Verantwoording: Ik heb voor dit boek gekozen, omdat ik de islam sinds kleinsaf altijd een machtig geloof vond. Ik vind Kader Abdolah als vluchteling van toen geweldig dat hij dit niveau heeft bereikt waar hij nu is. Bovendien vind ik hem keurig Nederlands spreken met een Iraans/buitenlands accent. Hij spreekt en schrijft erg boeiend en heeft een bepaalde charisma om te spreken. Je kunt urenlang naar hem luisteren zonder je te  vervelen. Het is meer energie en intelligentie hebben verworven door naar zo iemand te hebben geluisterd.

Centraal in deze roman staat het huis van de moskee. Aan de hand daarvan wordt de Geschiedenis van Iran beschreven die te maken heeft met de verdwijning van de sjah, de komst van de ayatollahs en het verzet tegen  hen. In dit verhaal wonen meerdere families bij elkaar in het huis van de moskee. Ze eten, drinken, bidden gezamenlijk en het huis is het draad dat de islam met elkaar verbindt. De mensen zijn zeer gelovig en bidden meerdere malen per dag.  De Koran is het Heilige boek van de islam.

De moslim mannen en vrouwen moeten zodanig gekleed zijn dat het overgrote deel van het lichaam bedekt moet zijn, kortom westerse kleding zoals die van Nosrat zijn moderne vriendin is helemaal niet welkom. Twee belangrijkste vrouwen in dit verhaal zijn de twee grootmoeders, zoals ze genoemd worden. Deze twee zorgen ervoor dat alles ordelijk en rustig verloopt in het huis van de moskee. Ze wachten al twintig jarenlang op een profeet die zou komen als je elke dag vroeg ‘s morgens de stoepen in het geheim zou vegen. Deze profeet zou hun reis naar Mekka mogelijk moeten maken.  Via monde van de roddelaarster van het dorp komt  Aga Djan erachter wat het intens verlangen van de grootmoeders is. Uit medelijden regelt hij een profeet die de grootmoeders  d.m.v. een ingewikkelde boodschap doorverwijst naar iemand die reizen naar Mekka organiseert. Aga Djan betaalt die twee tickets voor beide grootmoeders die enorm blij en zeer verrast  zijn over het feit dat de “profeet” eindelijk is gekomen. Het is de droom van elke moslim om ooit in het leven een reis te maken naar Mekka waar ze de heilige meteoorsteen, de Kaába mogen  aanraken en kussen. Miljoenen bezoekers  gaan daarheen en staan in kilometerslange rijen om aan de beurt te komen. Velen worden vertrapt door al die drukte en komen om op de bedevaartsplaats  Mekka. Dit is de grootmoeders ook overkomen, want ze zijn nooit meer teruggekeerd. De Heilige profeet der moslims, Mohamed is ook daar overleden. Op zekere dag werden de koffers en bezittingen van de grootmoeders aan de deur van het huis van de moskee afgeleverd. Toen werd het voor een ieder duidelijk dat ze er niet meer waren.

Er komen dieren in deze roman voor die allemaal een betekenis inhouden. De hoofdstukken hebben ook dierennamen. De kraai komt steeds weer terug in het verhaal en de  komst van deze vogel kondigt onheil  aan of een waarschuwing. De kraai  schijnt  het belangrijkste symbool van alle dieren in dit boek  te zijn.

Ayatollah Khomeini  benoemt Galgal tot “rechter van de islam”. Galgal was getrouwd met de dochter van de imam van het huis van de moskee. Met zijn vrouw Sediq kreeg hij een kind dat op een hagedis leek en precies zo over de grond sleepte. Galgal werd als rechter meedogenloos en liet zonder pardon vele aanhangers van het oude regieme executeren. De beulen waren allemaal geblindoekt alvorens  ze hun vreselijke daad moesten verrichten. Galgal werd door velen gehaat. Ook Aga Djan verloor zijn zoon op deze manier. Hij ging helemaal kapot hierdoor, maar op het einde kreeg hij toch goed nieuws van Shabal uit Europa, een brief die een postzegel met tulpen erop had. Hij schreef dat hij goed is aangekomen en dat hij schrijver is geworden. Zijn verhalen publiceert hij  in een andere taal...